Dag 13 reisdag naar Windhoek via African Cats Foun
Door: Ingrid
Blijf op de hoogte en volg Bernard & Ingrid
09 Augustus 2018 | Namibië, Erospark
Donderdag 9 augustus, reisdag naar Windhoek.
Volgens de beschrijving van het reisbureau is het vandaag 473 km (+extra naar African Cat Foundation) en 5,5 uur rijden.
Als we wakker worden maakt Bernard een kop koffie, en we genieten in bed van het uitzicht en de zonsopgang. Rond 08.00 uur lopen we richting ontbijt. Bij de receptie zit Teresa en ze wil een foto met ons, omdat ze vind dat we er steeds mooi uitzien....en het is internatonal womenday. We bestellen een eitje sunny side up, uploaden ons verslag van gisteren, omdat de wifi gisteravond niet sterk was. Ingrid maakt nog een foto van de waterplaats met orixen, het nationale dier van Namibië, zoals de springbok dat is voor ZuidAfrika .
Mike, onze Ranger, komt nog even bij ons zitten...hij verteld ronduit als we vragen hoe een giraf slaapt. Als ze in de groep zijn gaan ze liggen, maar hun nek blijft altijd omhoog, en 1 giraf blijft staan om te waken voor gevaar. Als ze alleen zijn, slapen ze staand, een beetje hangend tegen een boom.
ook vragen we hem naar de AfricanCat foundation in Okonjima...08.45 uur rijden we weg (km stand is 59743)en we worden uitgezwaaid. Meggie, van wie haar zuster Gertruide op het Rhino Desert camp werkt, kust ons gedag en see you soon, Gute Pad! (Goede reis in het Afrikaans). Er staan een paar eland antilopen op de weg...mooi gebaar om dit geweldige park te verlaten, het is 18 graden.
09.00 uur rijden we de poort uit en gaan linksaf de D2697 op. Einde weg gaan we linksaf de D2695 op en rijden tot we de afslag naar de C38 zien, en gaan daar rechtsaf via Outjo naar Otjiwarongo,een gravelweg die goed te rijden is. Na een uur komen we de de eerste auto tegen.....we zien weer allemaal termietenheuvels langs de weg. Mike vertelde er tijdens de gamedrive nog over: wij zien het gedeelte boven de grond, maar onder de grond zit nog twee derde deel. Er is een koningin, zij leeft enkele jaren, en werkers, zij zorgen voor voedsel aanvoer en soldaten zorgen voor de bescherming tegen aanvallen, zij leven maar 3 maanden. De bovengrondse punt zorgt voor de temperatuur regeling van het ondergrondse gedeelte. We rijden de C38 op, een asfaltweg en 71 km naar Outjo. Half 11 komen we aan in Outjo, een levendig stadje, waar we geld pinnen. Er zijn diverse African craft markets en overal op straat zitten vrouwen, vaak met hun kindje op de rug, hun waren te verkopen. Er is ook een bottle store, dit is een winkel met vergunning voor alcohol verkoop. Het is nog 65 km rijden, over de asfaltweg, naar Otjiwarongo. We rijden 140....als we harder rijden, gaat de auto piepen...onderweg zien we bordjes met waarschuwing voor overstekende springbokken en vrattenzwijntjes (wartoch), maar wij komen ze niet tegen.
We zien de afslagen voor de dorpen: Vrindskap, Hartseer, Gerus en Omatjeneen en komen dan in Otjiwarango om 11.15 uur en het is 20 graden. Dit tegenwoordig ongeveer 10.000 inwoners tellende stadje werd door de Herero al ‘plaats van de vette koeien’ genoemd. De veehouderijen rond de plaats zijn tegenwoordig alle stevig in handen van blanke boeren.
We gaan koffie drinken en delen een stuk appeltaart in een hele luxe supermarkt. Ze hebben een gigantische afdeling met Biltong. We kopen 2 bruine broodjes voor nad 2 en een pakje met plakjes kaas voor nad 33, voor de lunch onderweg. 11.45 uur rijden we door richting Okahandja via de B1, dat is nog 165 km en asfaltweg. Over 48 km krijgen we een afslag naar rechts, de D2515, een zandweg naar de African Cat Center, waar we naar toe gaan. Onderweg komen we nu diverse vrattenzwijntjes tegen die langs de weg lopen te grazen. Om 12.10 uur nemen we de afslag naar het Okonjina Catcenter voor de toer van 13.00 uur, het is ondertussen 25 graden. Voordat we het zandpad inslaan zien we een aap langs de weg zitten op een paal. Als we langzamer gaan rijden, rent hij weg. Het Hererowoord Okonjima betekent ‘plaats van bavianen’.
We rijden 10 km naar het day visit center en komen langs 2 poorten met security en 1 openen we zelf door op de knop te drukken.
De entree is 450 Nad p/p. Bernard besteld een Windhoek lager voor Nad 20.
Net voor 13.00 uur komt Isckia, onze gids, kennis maken. We gaan met een open auto, krijgen een flesje water en onze toer kan beginnen. We rijden een afgeschermd park in en daar gaan we op zoek naar 5 cheeta’s...eindelijk vinden we ze, ze liggen redelijk bij elkaar in de schaduw onder een boom. We rijden dit park uit en rijden een volgend park in, daar kunnen we kunnen hier 2 cheeta’s spotten. De reden dat deze niet bij de 5 zitten heeft te maken met het leeftijdsverschil en deze 2 kunnen niet terug gezet worden in de bush, want ze kunnen niet zelf jagen. We vinden ze al snel, met z’n twee bij elkaar. Alle cheeta’s krijgen ezel te eten, zoals ze hier zitten, dit is het goedkoopste. Als ze getraind worden om uitgezet te worden, gaan ze naar een ander deel waar ze kunnen jagen en krijgen ze orix, kuddu en springbok te eten, om aan dit vlees te wennen. We rijden daarna naar het education center en krijgen uitgebreid uitleg over het verschil tussen de katachtigen luipaard en jachtluipaard uitgelegd. Luipaarden zijn groter, sterker en steviger gebouwd, en ze hebben een door zwart omtande rozetten getekend vel. Jachtluipaarden zijn zwart gestippeld, kleiner, sierlijker dan luipaarden. Ze kunnen weliswaar snelheden van 70 km per uur halen, maar zijn na dergelijke sprints vaak zo uitgeput dat ze door leeuwen, hyenna’s of luipaarden worden aangevallen en gedood als ze hun prooi niet onmiddellijk afstaan en er vandoor gaan. Vervolgens gasn we naar het medical check center, hier zijn momenteel geen dieren, maar krijgen uitleg over de nekbanden die de leeuwen en cheeta’s omkrijgen zodat ze in de gaten kunnen houden wat ze doen.
We rijden het park weer uit, spotten nog een kudde springbokjes.
14.50 uur rijden we rechtsaf weer de B1 op, de asfaltweg. Rechts van de weg - midden in het landschap - twee bergen op die veel lijken op de niet onaanzienlijke boezem van Pamela Anderson, vandaar hun bijnaam Pam Rocks. We rijden ondertussen het Okahandja district in. Bernard gaat in halen en in plaats dat de richtinswijzer aan gaat, gaat de wappa weer aan, ook na bijna 14 dagen, het went maar moeilijk! We stoppen in Okahandja om te tanken. Voor het tanken en de voorruit wassen krijgt de man Nad 20 fooi. Het is 16.00 uur en we gaan voor laatste 68 km naar Windhoek via de B1. In de beschrijving van het reisbureau staat dat je diverse African craftmarkets in Okanandja kan bezoeken, maar hou je auto in de gaten. Je snapt dat wij geen ellende willen en rijden door. Aan de rechterkant van de weg zien wij dan ook sloppenwijk, allemaal huisjes van golfplaten....criminaliteit is hier groter.
Onderweg zijn er werkzaamheden aan de weg, maar het oponthoud valt mee.
Vanaf afslag Brakwater North wordt de B1 een tweebaans snelweg en wordt het de A1. Het is dan nog 21 km naar Windhoek. In de middenberm lopen de koeien vrij te grazen. Om 16.45 uur rijden we Windhoek binnen, het is druk.
We rijden via de Mughabe Avenue en volgen de instructies van het reisbureau naar de Hilltop Geust House aan de 12 Lessing straat. Het is nog 20 graden.
Bernard gaat de auto wassen, want die moeten we schoon inleveren.
Hoewel Windhoek op het eerste gezicht een slaperig Duits plaatsje lijkt, is het de hoohdstad en met ruim 320.000 inwoners de grootste stad van Namibie. Naast de bewaard gebleven architectuur maakt vooral het bergachtige, op 1700m hoogte gelegen omgeving tussen de Khomashoogvlakte en het Erosberge indruk.
We gaan vanavond eten bij Joe’s Beerhouse....wie hier niet een keer gegeten is was niet in Windhoek...we hebben zojuist Johan ontmoet, de eigenaar van het guesthouse, je kan naar beneden lopen, onderaan de berg rechtsaf, 160 Nelson Mandela Ave. en met de taxi terug voor Nad 70.
Als voorgerecht nemen we Oryx carpaccio en een smoked kuddu met papaya. Als hoofdgerecht nemen we een Namib Bush fire, bestaat uit een spies met Oryx, springbok en kuddu daarbij, lekker een rode wijnsaus, groenten en cactusblitz (hele fijne aardappel, gefrituurd) en we bestellen een zebra sirloin steak (300 gr) met knoflook boter en frietjes en we delen alles. Eeenn....ze hebben namibian kiss op de kaart staan en daar bestellen we een flesje van....heerlijke afsluiter van deze mooi reis....en de rekening Nad 1050,incl. fooi en een fles wijn van Nad 382.
Morgen nog een dag in Windhoek. We willen een georganiseerde fietstoer doen door township Katutura. Het zwarte hart van Windhoek is het meest Afrikaanse deel van de hoofdstad. De excursie die door de townshipbewoners wordt georganiseerd, gaat onder meer naar de Tukondjenimarkt, het bruisende hart van Katutura. Kosten p/p nad 750,00 (sponsoren we weer een goed doel).
We vliegen vrijdag 10 augustus, s’avonds om 21.35 uur met de SW 285 naar Frankfurt, waar we zaterdag 11 augustus om 07.55 uur aankomen.
Ons laatste verslag omdat we geen wifi meer hebben....tot thuis.
Volgens de beschrijving van het reisbureau is het vandaag 473 km (+extra naar African Cat Foundation) en 5,5 uur rijden.
Als we wakker worden maakt Bernard een kop koffie, en we genieten in bed van het uitzicht en de zonsopgang. Rond 08.00 uur lopen we richting ontbijt. Bij de receptie zit Teresa en ze wil een foto met ons, omdat ze vind dat we er steeds mooi uitzien....en het is internatonal womenday. We bestellen een eitje sunny side up, uploaden ons verslag van gisteren, omdat de wifi gisteravond niet sterk was. Ingrid maakt nog een foto van de waterplaats met orixen, het nationale dier van Namibië, zoals de springbok dat is voor ZuidAfrika .
Mike, onze Ranger, komt nog even bij ons zitten...hij verteld ronduit als we vragen hoe een giraf slaapt. Als ze in de groep zijn gaan ze liggen, maar hun nek blijft altijd omhoog, en 1 giraf blijft staan om te waken voor gevaar. Als ze alleen zijn, slapen ze staand, een beetje hangend tegen een boom.
ook vragen we hem naar de AfricanCat foundation in Okonjima...08.45 uur rijden we weg (km stand is 59743)en we worden uitgezwaaid. Meggie, van wie haar zuster Gertruide op het Rhino Desert camp werkt, kust ons gedag en see you soon, Gute Pad! (Goede reis in het Afrikaans). Er staan een paar eland antilopen op de weg...mooi gebaar om dit geweldige park te verlaten, het is 18 graden.
09.00 uur rijden we de poort uit en gaan linksaf de D2697 op. Einde weg gaan we linksaf de D2695 op en rijden tot we de afslag naar de C38 zien, en gaan daar rechtsaf via Outjo naar Otjiwarongo,een gravelweg die goed te rijden is. Na een uur komen we de de eerste auto tegen.....we zien weer allemaal termietenheuvels langs de weg. Mike vertelde er tijdens de gamedrive nog over: wij zien het gedeelte boven de grond, maar onder de grond zit nog twee derde deel. Er is een koningin, zij leeft enkele jaren, en werkers, zij zorgen voor voedsel aanvoer en soldaten zorgen voor de bescherming tegen aanvallen, zij leven maar 3 maanden. De bovengrondse punt zorgt voor de temperatuur regeling van het ondergrondse gedeelte. We rijden de C38 op, een asfaltweg en 71 km naar Outjo. Half 11 komen we aan in Outjo, een levendig stadje, waar we geld pinnen. Er zijn diverse African craft markets en overal op straat zitten vrouwen, vaak met hun kindje op de rug, hun waren te verkopen. Er is ook een bottle store, dit is een winkel met vergunning voor alcohol verkoop. Het is nog 65 km rijden, over de asfaltweg, naar Otjiwarongo. We rijden 140....als we harder rijden, gaat de auto piepen...onderweg zien we bordjes met waarschuwing voor overstekende springbokken en vrattenzwijntjes (wartoch), maar wij komen ze niet tegen.
We zien de afslagen voor de dorpen: Vrindskap, Hartseer, Gerus en Omatjeneen en komen dan in Otjiwarango om 11.15 uur en het is 20 graden. Dit tegenwoordig ongeveer 10.000 inwoners tellende stadje werd door de Herero al ‘plaats van de vette koeien’ genoemd. De veehouderijen rond de plaats zijn tegenwoordig alle stevig in handen van blanke boeren.
We gaan koffie drinken en delen een stuk appeltaart in een hele luxe supermarkt. Ze hebben een gigantische afdeling met Biltong. We kopen 2 bruine broodjes voor nad 2 en een pakje met plakjes kaas voor nad 33, voor de lunch onderweg. 11.45 uur rijden we door richting Okahandja via de B1, dat is nog 165 km en asfaltweg. Over 48 km krijgen we een afslag naar rechts, de D2515, een zandweg naar de African Cat Center, waar we naar toe gaan. Onderweg komen we nu diverse vrattenzwijntjes tegen die langs de weg lopen te grazen. Om 12.10 uur nemen we de afslag naar het Okonjina Catcenter voor de toer van 13.00 uur, het is ondertussen 25 graden. Voordat we het zandpad inslaan zien we een aap langs de weg zitten op een paal. Als we langzamer gaan rijden, rent hij weg. Het Hererowoord Okonjima betekent ‘plaats van bavianen’.
We rijden 10 km naar het day visit center en komen langs 2 poorten met security en 1 openen we zelf door op de knop te drukken.
De entree is 450 Nad p/p. Bernard besteld een Windhoek lager voor Nad 20.
Net voor 13.00 uur komt Isckia, onze gids, kennis maken. We gaan met een open auto, krijgen een flesje water en onze toer kan beginnen. We rijden een afgeschermd park in en daar gaan we op zoek naar 5 cheeta’s...eindelijk vinden we ze, ze liggen redelijk bij elkaar in de schaduw onder een boom. We rijden dit park uit en rijden een volgend park in, daar kunnen we kunnen hier 2 cheeta’s spotten. De reden dat deze niet bij de 5 zitten heeft te maken met het leeftijdsverschil en deze 2 kunnen niet terug gezet worden in de bush, want ze kunnen niet zelf jagen. We vinden ze al snel, met z’n twee bij elkaar. Alle cheeta’s krijgen ezel te eten, zoals ze hier zitten, dit is het goedkoopste. Als ze getraind worden om uitgezet te worden, gaan ze naar een ander deel waar ze kunnen jagen en krijgen ze orix, kuddu en springbok te eten, om aan dit vlees te wennen. We rijden daarna naar het education center en krijgen uitgebreid uitleg over het verschil tussen de katachtigen luipaard en jachtluipaard uitgelegd. Luipaarden zijn groter, sterker en steviger gebouwd, en ze hebben een door zwart omtande rozetten getekend vel. Jachtluipaarden zijn zwart gestippeld, kleiner, sierlijker dan luipaarden. Ze kunnen weliswaar snelheden van 70 km per uur halen, maar zijn na dergelijke sprints vaak zo uitgeput dat ze door leeuwen, hyenna’s of luipaarden worden aangevallen en gedood als ze hun prooi niet onmiddellijk afstaan en er vandoor gaan. Vervolgens gasn we naar het medical check center, hier zijn momenteel geen dieren, maar krijgen uitleg over de nekbanden die de leeuwen en cheeta’s omkrijgen zodat ze in de gaten kunnen houden wat ze doen.
We rijden het park weer uit, spotten nog een kudde springbokjes.
14.50 uur rijden we rechtsaf weer de B1 op, de asfaltweg. Rechts van de weg - midden in het landschap - twee bergen op die veel lijken op de niet onaanzienlijke boezem van Pamela Anderson, vandaar hun bijnaam Pam Rocks. We rijden ondertussen het Okahandja district in. Bernard gaat in halen en in plaats dat de richtinswijzer aan gaat, gaat de wappa weer aan, ook na bijna 14 dagen, het went maar moeilijk! We stoppen in Okahandja om te tanken. Voor het tanken en de voorruit wassen krijgt de man Nad 20 fooi. Het is 16.00 uur en we gaan voor laatste 68 km naar Windhoek via de B1. In de beschrijving van het reisbureau staat dat je diverse African craftmarkets in Okanandja kan bezoeken, maar hou je auto in de gaten. Je snapt dat wij geen ellende willen en rijden door. Aan de rechterkant van de weg zien wij dan ook sloppenwijk, allemaal huisjes van golfplaten....criminaliteit is hier groter.
Onderweg zijn er werkzaamheden aan de weg, maar het oponthoud valt mee.
Vanaf afslag Brakwater North wordt de B1 een tweebaans snelweg en wordt het de A1. Het is dan nog 21 km naar Windhoek. In de middenberm lopen de koeien vrij te grazen. Om 16.45 uur rijden we Windhoek binnen, het is druk.
We rijden via de Mughabe Avenue en volgen de instructies van het reisbureau naar de Hilltop Geust House aan de 12 Lessing straat. Het is nog 20 graden.
Bernard gaat de auto wassen, want die moeten we schoon inleveren.
Hoewel Windhoek op het eerste gezicht een slaperig Duits plaatsje lijkt, is het de hoohdstad en met ruim 320.000 inwoners de grootste stad van Namibie. Naast de bewaard gebleven architectuur maakt vooral het bergachtige, op 1700m hoogte gelegen omgeving tussen de Khomashoogvlakte en het Erosberge indruk.
We gaan vanavond eten bij Joe’s Beerhouse....wie hier niet een keer gegeten is was niet in Windhoek...we hebben zojuist Johan ontmoet, de eigenaar van het guesthouse, je kan naar beneden lopen, onderaan de berg rechtsaf, 160 Nelson Mandela Ave. en met de taxi terug voor Nad 70.
Als voorgerecht nemen we Oryx carpaccio en een smoked kuddu met papaya. Als hoofdgerecht nemen we een Namib Bush fire, bestaat uit een spies met Oryx, springbok en kuddu daarbij, lekker een rode wijnsaus, groenten en cactusblitz (hele fijne aardappel, gefrituurd) en we bestellen een zebra sirloin steak (300 gr) met knoflook boter en frietjes en we delen alles. Eeenn....ze hebben namibian kiss op de kaart staan en daar bestellen we een flesje van....heerlijke afsluiter van deze mooi reis....en de rekening Nad 1050,incl. fooi en een fles wijn van Nad 382.
Morgen nog een dag in Windhoek. We willen een georganiseerde fietstoer doen door township Katutura. Het zwarte hart van Windhoek is het meest Afrikaanse deel van de hoofdstad. De excursie die door de townshipbewoners wordt georganiseerd, gaat onder meer naar de Tukondjenimarkt, het bruisende hart van Katutura. Kosten p/p nad 750,00 (sponsoren we weer een goed doel).
We vliegen vrijdag 10 augustus, s’avonds om 21.35 uur met de SW 285 naar Frankfurt, waar we zaterdag 11 augustus om 07.55 uur aankomen.
Ons laatste verslag omdat we geen wifi meer hebben....tot thuis.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
