Dag 5, woensdag 1 augustus
Door: Ingrid
Blijf op de hoogte en volg Bernard & Ingrid
01 Augustus 2018 | Namibië, Walvisbaai
Dag 5 woensdag 1 augustus reisdag naar Pelican Point
Km beginstand vandaag is 57.590
We rijden vandaag ca. 341 km en de verwachting dat we daar 5,5 uur over rijden.
Na een goed ontbijt, met super Nelson, als geweldige gastheer ( al het personeel is erg vriendelijk, ook deze morgen), verlaten we om 09.00 uur Le Mirage. We kopen nog, en hiermee sponseren we een schoolproject, onderzetters gemaakt kroonkurken bekleed met stofjes in alle vrolijke kleurtjes ( per 4 kosten ze Nad 160). We spotten nog een sugarbird, een mooi klein vogeltje met felle groene kleur, die de zoete zaadjes van een oranje bloemetje eet, vandaar zijn naam.
We rijden eerst 21 km, de weg die we gisteren ook gereden hebben met onze gids toen we de Sossusvlei in zijn gegaan. We stoppen bij het pompstation om even een belletje naar de moeders te doen en aan te geven dat we aan het genieten zijn.
Bij de Sesriemgate gaan we rechts af de C27 op. Onderweg zien we diverse bomen met hele grote vogelnesten erin. Aan het einde van deze weg gaan we linksaf de C19 op naar Solitaire, waar we over 72 km zijn...en voor de speciale appeltaart gaan.....
We rijden het Namib Naukluft Park weer in via een wildrooster. We zien al snel 2 oryxen. De wonderschone oryx of spiesbok (gemsbok) siert het wapen van Namibië met zijn lange spitse en symmetrische hoorns.
Stop bij Solitaire ...tanken, altijd tanken als je een pompstation ziet is het advies in Namibië...en bij de bakkerij de beroemde appeltaart gegeten. Een grote punt, dubbele espresso en een cappuccino was Nad 95. De appeltaart is heeerlijk!!
We verlaten Solitaire na gebruik te hebben gemaakt van de toiletten en gaan linksaf de C14 naar Walvisbay, 230 km. We gaan via de Gaub en Kuiseb pass naar Walvisbay. We rijden voorzichtig op de pas, want er zitten hele scherpe bochten in. We rijden het Swakupmund district in.
Her engelse woord ‘pass’ slaat op elke doorgang over het bergmassief. In het geval van de Kuiseb Pass is dat een rivierbedding. Al snel na de Kuiseb Pass volgt een ander landschappelijk hoogtepunt: de Kuiseb Canyon, die doorsneden wordt door een labyrint van rivierbeddingen. De Kuiseb staat voor jarenlang droog, maar na zware regens op de hoogvlakte stijgt het waterpeil van de rivier razendsnel. Dat betekent dat de rivier in een woeste stroom verandert die door het uitgedroogde land dondert. Daarbij spoelt het door de wind in de rivierbedding gewaaide zand terug naar de zee en verhindert zo dat de duinen nog verder oprukken naar de zich vanaf de Swakoprivier naar het noorden uitstrekkende vlaktes.
Nadat we de door de Kuiseb Pass zijn gereden en de kloof zijn gepasseerd rijden we over een kaarsrechte onverharde weg de C14. Onze ogen vinden nergens meer houvast. Opnieuw heerst er een eindeloze weidsheid, een beetje troosteloos. Na lange tijd doemt aan de horizon een verheffing van het landschap op. Hij komt steeds dichterbij en wordt het oriëntatie punt. De Vogelfederberg heet de rode granietformatie. We naderen Walvisbay, 7 km er voor liggen duinen, Dune 7...we doen een fotostop, maar het waait flink. Het is ondertussen 14.15 uur en zijn onderweg naar The Esplanade Street en het Pelican Bay Hotel.
We hebben de eerste pelikanen en flamingo’s al gespot.
Na aankomst wachten we op onze transfer naar ons hotel op het schiereiland, dat alleen met eb met de auto te bereiken is. Verwachting is als we er vrijdagochtend weg gaan, dat we met de boot moeten.
We verwachten de komende 2 dagen geen wifi te hebben....maar we gaan gewoon door met foto’s maken.
Aanvulling dag 5
Rond 16.45 uur worden we opgehaald door gids Canel van het Pelican Point Logde. Het is nog 34 km en 45 minuten rijden...mooie tocht over het strand. We rijden langs de 3e grootste zoutwinning van Afrika. Het totale winningsproces duurt ca. 9 maanden. Op het eind kleurt een zoutpan roze dat door het kristalisatieproces van de algen veroorzaakt wordt. Dit is ook de reden dat flamingo’s roze kleuren. ( in de dierentuinen krijgen ze daarom extra paprika en rode peper). Totale jaarproductie is ca. 700.000 ton zout.
We zien heel veel flamingo’s, wat een fascinerende en mooie vogel.
Canel ziet nog een bijzonder vogeltje...ze zet de auto in zijn achteruit en maakt een foto met onze camera...we zijn de naam vergeten. Canel heeft zo’ n passie voor de natuur en blijft maar vertellen, een betere gids kunnen we niet hebben. Onderweg komen we Dirk, eigenaar en de baas van Canel tegen...we horen aan zijn accent dat het een Belg is. Onderweg zien we nog 2 jakhalzen liggen op het strand. We komen aan bij de “vuurtoren” lodge en worden met een nat handdoekje door Petrus welkom gegeten. We lopen over de houten vlonder en daar staat gastvrouw Ceusette en heet ons welkom en wijst ons naar onze kamer. We slapen 2 nachten in de oyster kamer....is op de captainskamer na, de mooiste kamer in het hotel. Advies is om te gaan slapen met de gordijnen open, want bij ons raam komen de jakhalzen in de ochtend. Het is een mooie kamer, prachtig uitzicht en er is aan alles gedacht. Ondertussen is Dirk ook terug en is is enthousiast en vol over het leven op het strand. Hij vraagt of we met hem mee willen in de auto een rondje maken over het strand...met een uurke (onze belg) is het donker. We genieten van zijn uitleg, de zonsondergang en de vele zeehonden....honderden. Gastvrouw Ceusette verteld ons over de gebruiken in deze lodge: stroom wordt opgewekt door een generator, maar alleen tussen 06.00 en 10.00 en s’avonds tussen 18.00 en 22.00 uur....dus alleen dan werkt het licht, douche en stroom. We gaan onze koffers een plekje in de kamer geven en omkleden. Daarna gaan we naar boven, waar de lounge en restaurant is. Petrus is bezig om alle bio-haardjes aan te steken, bijzonder relax sfeertje. We bestellen een drankje en krijgen er een snackbordje bij, vis en vlees in een jasje en home made chips....heerlijk. Ondertussen is Dirk ook omgekleed en komt bij ons zitten en verteld over zijn leven. Altijd hard gewerkt in de recycling wereld...totdat hij een hartaanval kreeg en ging hij doen, wat zijn dochter vaak tegen hem zei, het rustig aan doen. Ondertussen komt staff Ronald met het menu en op een bord een mooie angelvis...we gaan voor de vis.
Rond 20.15 uur gaan we aan tafel en beginnen met een heerlijke pompoensoep. Daarna de Angelvis lekker met bloemkool, wortel en aardappelpuree. Bernard gaat voor de brownie en Ingrid voor de tiramisu....heerlijk gegeten. We gaan rond 22.00 uur naar bed...als we in onze kamer komen is daar ook de bio-haard aangestoken....wat een sfeertje, de lampjes van Walvisbay...welterusten!
Km beginstand vandaag is 57.590
We rijden vandaag ca. 341 km en de verwachting dat we daar 5,5 uur over rijden.
Na een goed ontbijt, met super Nelson, als geweldige gastheer ( al het personeel is erg vriendelijk, ook deze morgen), verlaten we om 09.00 uur Le Mirage. We kopen nog, en hiermee sponseren we een schoolproject, onderzetters gemaakt kroonkurken bekleed met stofjes in alle vrolijke kleurtjes ( per 4 kosten ze Nad 160). We spotten nog een sugarbird, een mooi klein vogeltje met felle groene kleur, die de zoete zaadjes van een oranje bloemetje eet, vandaar zijn naam.
We rijden eerst 21 km, de weg die we gisteren ook gereden hebben met onze gids toen we de Sossusvlei in zijn gegaan. We stoppen bij het pompstation om even een belletje naar de moeders te doen en aan te geven dat we aan het genieten zijn.
Bij de Sesriemgate gaan we rechts af de C27 op. Onderweg zien we diverse bomen met hele grote vogelnesten erin. Aan het einde van deze weg gaan we linksaf de C19 op naar Solitaire, waar we over 72 km zijn...en voor de speciale appeltaart gaan.....
We rijden het Namib Naukluft Park weer in via een wildrooster. We zien al snel 2 oryxen. De wonderschone oryx of spiesbok (gemsbok) siert het wapen van Namibië met zijn lange spitse en symmetrische hoorns.
Stop bij Solitaire ...tanken, altijd tanken als je een pompstation ziet is het advies in Namibië...en bij de bakkerij de beroemde appeltaart gegeten. Een grote punt, dubbele espresso en een cappuccino was Nad 95. De appeltaart is heeerlijk!!
We verlaten Solitaire na gebruik te hebben gemaakt van de toiletten en gaan linksaf de C14 naar Walvisbay, 230 km. We gaan via de Gaub en Kuiseb pass naar Walvisbay. We rijden voorzichtig op de pas, want er zitten hele scherpe bochten in. We rijden het Swakupmund district in.
Her engelse woord ‘pass’ slaat op elke doorgang over het bergmassief. In het geval van de Kuiseb Pass is dat een rivierbedding. Al snel na de Kuiseb Pass volgt een ander landschappelijk hoogtepunt: de Kuiseb Canyon, die doorsneden wordt door een labyrint van rivierbeddingen. De Kuiseb staat voor jarenlang droog, maar na zware regens op de hoogvlakte stijgt het waterpeil van de rivier razendsnel. Dat betekent dat de rivier in een woeste stroom verandert die door het uitgedroogde land dondert. Daarbij spoelt het door de wind in de rivierbedding gewaaide zand terug naar de zee en verhindert zo dat de duinen nog verder oprukken naar de zich vanaf de Swakoprivier naar het noorden uitstrekkende vlaktes.
Nadat we de door de Kuiseb Pass zijn gereden en de kloof zijn gepasseerd rijden we over een kaarsrechte onverharde weg de C14. Onze ogen vinden nergens meer houvast. Opnieuw heerst er een eindeloze weidsheid, een beetje troosteloos. Na lange tijd doemt aan de horizon een verheffing van het landschap op. Hij komt steeds dichterbij en wordt het oriëntatie punt. De Vogelfederberg heet de rode granietformatie. We naderen Walvisbay, 7 km er voor liggen duinen, Dune 7...we doen een fotostop, maar het waait flink. Het is ondertussen 14.15 uur en zijn onderweg naar The Esplanade Street en het Pelican Bay Hotel.
We hebben de eerste pelikanen en flamingo’s al gespot.
Na aankomst wachten we op onze transfer naar ons hotel op het schiereiland, dat alleen met eb met de auto te bereiken is. Verwachting is als we er vrijdagochtend weg gaan, dat we met de boot moeten.
We verwachten de komende 2 dagen geen wifi te hebben....maar we gaan gewoon door met foto’s maken.
Aanvulling dag 5
Rond 16.45 uur worden we opgehaald door gids Canel van het Pelican Point Logde. Het is nog 34 km en 45 minuten rijden...mooie tocht over het strand. We rijden langs de 3e grootste zoutwinning van Afrika. Het totale winningsproces duurt ca. 9 maanden. Op het eind kleurt een zoutpan roze dat door het kristalisatieproces van de algen veroorzaakt wordt. Dit is ook de reden dat flamingo’s roze kleuren. ( in de dierentuinen krijgen ze daarom extra paprika en rode peper). Totale jaarproductie is ca. 700.000 ton zout.
We zien heel veel flamingo’s, wat een fascinerende en mooie vogel.
Canel ziet nog een bijzonder vogeltje...ze zet de auto in zijn achteruit en maakt een foto met onze camera...we zijn de naam vergeten. Canel heeft zo’ n passie voor de natuur en blijft maar vertellen, een betere gids kunnen we niet hebben. Onderweg komen we Dirk, eigenaar en de baas van Canel tegen...we horen aan zijn accent dat het een Belg is. Onderweg zien we nog 2 jakhalzen liggen op het strand. We komen aan bij de “vuurtoren” lodge en worden met een nat handdoekje door Petrus welkom gegeten. We lopen over de houten vlonder en daar staat gastvrouw Ceusette en heet ons welkom en wijst ons naar onze kamer. We slapen 2 nachten in de oyster kamer....is op de captainskamer na, de mooiste kamer in het hotel. Advies is om te gaan slapen met de gordijnen open, want bij ons raam komen de jakhalzen in de ochtend. Het is een mooie kamer, prachtig uitzicht en er is aan alles gedacht. Ondertussen is Dirk ook terug en is is enthousiast en vol over het leven op het strand. Hij vraagt of we met hem mee willen in de auto een rondje maken over het strand...met een uurke (onze belg) is het donker. We genieten van zijn uitleg, de zonsondergang en de vele zeehonden....honderden. Gastvrouw Ceusette verteld ons over de gebruiken in deze lodge: stroom wordt opgewekt door een generator, maar alleen tussen 06.00 en 10.00 en s’avonds tussen 18.00 en 22.00 uur....dus alleen dan werkt het licht, douche en stroom. We gaan onze koffers een plekje in de kamer geven en omkleden. Daarna gaan we naar boven, waar de lounge en restaurant is. Petrus is bezig om alle bio-haardjes aan te steken, bijzonder relax sfeertje. We bestellen een drankje en krijgen er een snackbordje bij, vis en vlees in een jasje en home made chips....heerlijk. Ondertussen is Dirk ook omgekleed en komt bij ons zitten en verteld over zijn leven. Altijd hard gewerkt in de recycling wereld...totdat hij een hartaanval kreeg en ging hij doen, wat zijn dochter vaak tegen hem zei, het rustig aan doen. Ondertussen komt staff Ronald met het menu en op een bord een mooie angelvis...we gaan voor de vis.
Rond 20.15 uur gaan we aan tafel en beginnen met een heerlijke pompoensoep. Daarna de Angelvis lekker met bloemkool, wortel en aardappelpuree. Bernard gaat voor de brownie en Ingrid voor de tiramisu....heerlijk gegeten. We gaan rond 22.00 uur naar bed...als we in onze kamer komen is daar ook de bio-haard aangestoken....wat een sfeertje, de lampjes van Walvisbay...welterusten!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
